طراحی صحنه يعنی فضاسازی برای يک نمايش که در آن فضای فيزيکی به کمک خط، سطح و حجم و فضای احساسی به وسيله رنگ و نور روی صحنه خلق می­شود. طراحی صحنه ايجاد و خلق فضاست. فضایی همگون با سبک و شيوه اجرای نمايش، هماهنگ با متن مورد نظر کارگردان و متناسب با زمان و مکان وقوع داستان. در طراحی صحنه، فضای فيزيکی به کمک رنگ و نور القا شده می شود.
طراحی صحنه از بدو پيدايش نمايش، يکی از عوامل و عناصر اصلی آن بوده است. نمايش­های قرون وسطايی تحولی تازه در عرصه طراحی صحنه تئاتر به وجود آورد. امروزه هدف طراح صحنه برانگيختن تحسين و تشويق تماشاچی برای ديدن يک معماری زيبا و دلفريب نيست. بلکه هدف هرچه بيشتر نزديک­تر کردن فضای صحنه به حال و هوای نمايش است.
طراح صحنه وظیفه مهمی در طراحی و برنامه ریزی بر عهده دارد. طراح صحنه فضا های نامرئی و پنهان مورد نظر کارگردان را به تصویر می کشد و عینیت می بخشد.
امروزه با توجه به تعدد برگزاری برنامه ها، همایش ها و سمینارهای گوناگون علمی، آموزشی، تفریحی و... توجه به طراحی صحنه بیشتر گردیده است. یک دکور خوب می تواند مخاطب را با اشتیاق در محل نگه دارد. دکور صحنه ها باید مکان مناسبی برای تریبون داشته باشند. همچنین جایی مناسب برای قراردادن پرچم های تشریفاتی و ملی و ... اجزای دکور به گونه ای باید طراحی شوند که در نقاط کور از زوایه دوربین های فیلمبرداری نداشته باشند. دکور به نحوی باید طراحی شود که حضور مدعوین روی سن باعث عدم دیدن بخش های اصلی دکور نشود. نحوه طراحی دکور ارتباط مستقیمی با نوع برنامه و محتوای آن، ابعاد و متراژ سن دارد. در واقع یک دکور ایده آل آن دکوری است که علاوه بر زیبایی و هماهنگی با محتوای برنامه خسته کننده و تکراری و کلیشه ای نباشد.